Ενδοσκοπική θεραπεία υποβλεννογόνιων όγκων του πεπτικού συστήματος: 3 κύρια σημεία που συνοψίζονται σε ένα άρθρο

Οι υποβλεννογόνιοι όγκοι (SMT) του γαστρεντερικού σωλήνα είναι υπερυψωμένες αλλοιώσεις που προέρχονται από τον μυϊκό βλεννογόνο, τον υποβλεννογόνιο ή τον ίδιο τον μυϊκό χιτώνα και μπορεί επίσης να είναι εξωαυλικές αλλοιώσεις. Με την ανάπτυξη της ιατρικής τεχνολογίας, οι παραδοσιακές χειρουργικές θεραπευτικές επιλογές έχουν σταδιακά εισέλθει στην εποχή της ελάχιστα επεμβατικής θεραπείας, όπως η lαπαροσκοπική χειρουργική και ρομποτική χειρουργική. Ωστόσο, στην κλινική πράξη, μπορεί να διαπιστωθεί ότι η «χειρουργική επέμβαση» δεν είναι κατάλληλη για όλους τους ασθενείς. Τα τελευταία χρόνια, η αξία της ενδοσκοπικής θεραπείας έχει σταδιακά προσελκύσει την προσοχή. Έχει κυκλοφορήσει η τελευταία έκδοση της κινεζικής συναίνεσης εμπειρογνωμόνων σχετικά με την ενδοσκοπική διάγνωση και θεραπεία της SMT. Αυτό το άρθρο θα σας βοηθήσει να μάθετε εν συντομία τις σχετικές γνώσεις.

1. Χαρακτήρας επιδημίας SMTριστίκ

(1) Η συχνότητα εμφάνισης SMΗ Τ1 είναι ανομοιόμορφη σε διάφορα μέρη του πεπτικού συστήματος και το στομάχι είναι η πιο συνηθισμένη εντόπιση για SMT.

Η συχνότητα εμφάνισης διαφόρωνΤα τμήματα του πεπτικού σωλήνα είναι ανομοιόμορφα, με το ανώτερο πεπτικό σύστημα να είναι πιο συχνό. Από αυτά, τα 2/3 εμφανίζονται στο στομάχι, ακολουθούμενο από τον οισοφάγο, το δωδεκαδάκτυλο και το κόλον.

(2) Τα ιστοπαθολογικάΟι τύποι l της SMT είναι σύνθετοι, αλλά οι περισσότεροι SMT είναι καλοήθεις αλλοιώσεις και μόνο λίγοι είναι κακοήθεις.

Το A.SMT δεν περιλαμβάνει κανέναn-νεοπλασματικές αλλοιώσεις όπως έκτοπος παγκρεατικός ιστός και νεοπλασματικές αλλοιώσεις.

Β. Μεταξύ της νεοπλασματικής βλάβηςs, τα γαστρεντερικά λειομυώματα, τα λιπώματα, τα αδενώματα Brucella, οι όγκοι κοκκιωδών κυττάρων, τα σβαννώματα και οι όγκοι glomus είναι ως επί το πλείστον καλοήθεις και λιγότερο από 15% μπορούν να εμφανιστούν ως ιστός Μάθετε το κακό.

Γ. Γαστρεντερικό στρώμαΟι όγκοι l (GIST) και οι νευροενδοκρινείς όγκοι (NET) σε SMT είναι όγκοι με συγκεκριμένο κακοήθη δυναμικό, αλλά αυτό εξαρτάται από το μέγεθος, την εντόπιση και τον τύπο τους.

Δ. Η τοποθεσία του SMT σχετίζεταιστην παθολογική ταξινόμηση: α. Τα λειομυώματα είναι ένας κοινός παθολογικός τύπος SMT στον οισοφάγο, που αντιπροσωπεύει το 60% έως 80% των οισοφαγικών SMT και είναι πιο πιθανό να εμφανιστούν στο μέσο και κάτω τμήμα του οισοφάγου. β. Οι παθολογικοί τύποι γαστρικού SMT είναι σχετικά πολύπλοκοι, με GIST, λειομυώματα.Το ma και το έκτοπο πάγκρεας είναι τα πιο συνηθισμένα. Μεταξύ των γαστρικών SMT, οι GIST εντοπίζονται συχνότερα στον πυθμένα και το σώμα του στομάχου, το λειομύωμα συνήθως εντοπίζεται στην καρδιά και το άνω μέρος του σώματος, και το έκτοπο πάγκρεας και το έκτοπο πάγκρεας είναι τα πιο συνηθισμένα. Τα λιπώματα είναι πιο συχνά στο γαστρικό άντρο. γ. Τα λιπώματα και οι κύστεις είναι πιο συχνά στα κατιόντα και βολβώδη μέρη του δωδεκαδακτύλου. δ. Στην SMT του κατώτερου γαστρεντερικού σωλήνα, τα λιπώματα κυριαρχούν στο κόλον, ενώ οι νευροενδοκρινείς όγκοι κυριαρχούν στο ορθό.

(3) Χρησιμοποιήστε αξονική τομογραφία και μαγνητική τομογραφία για την αξιολόγηση, τη θεραπεία και την αξιολόγηση των όγκων. Για νεοπλάσματα που είναι ύποπτα για πιθανή κακοήθεια ή έχουν μεγάλους όγκους (μακρούςδιάμετρος > 2 cm), συνιστώνται αξονική τομογραφία και μαγνητική τομογραφία.

Άλλες απεικονιστικές μέθοδοι, συμπεριλαμβανομένων της αξονικής τομογραφίας και της μαγνητικής τομογραφίας, έχουν επίσης μεγάλη σημασία για τη διάγνωση της SMT. Μπορούν να απεικονίσουν άμεσα την εντόπιση του όγκου, το πρότυπο ανάπτυξης, το μέγεθος της βλάβης, το σχήμα, την παρουσία ή απουσία λοβιδίωσης, την πυκνότητα, την ομοιογένεια, τον βαθμό ενίσχυσης και το περίγραμμα των ορίων κ.λπ., και μπορούν να βρουν εάν και τον βαθμό πάχους.διάτρηση του γαστρεντερικού τοιχώματος. Το πιο σημαντικό είναι ότι αυτές οι απεικονιστικές εξετάσεις μπορούν να ανιχνεύσουν εάν υπάρχει διήθηση παρακείμενων δομών της βλάβης και εάν υπάρχει μετάσταση στο περιβάλλον περιτόναιο, τους λεμφαδένες και άλλα όργανα. Αποτελούν την κύρια μέθοδο για την κλινική ταξινόμηση, τη θεραπεία και την αξιολόγηση της πρόγνωσης των όγκων.

(4) Η δειγματοληψία ιστών δεν συνιστάταιΣυνιστάται για καλοήθεις νεοπλασίες τύπου SMT που μπορούν να διαγνωστούν με συμβατική ενδοσκόπηση σε συνδυασμό με υπερηχογράφημα (EUS), όπως λιπώματα, κύστεις και έκτοπο πάγκρεας.

Για αλλοιώσεις που ύποπτες είναι κακοήθεις ή όταν η συμβατική ενδοσκόπηση σε συνδυασμό με υπερηχογράφημα (EUS) δεν μπορεί να αξιολογήσει τις καλοήθεις ή κακοήθεις αλλοιώσεις, μπορεί να χρησιμοποιηθεί παρακέντηση/βιοψία με λεπτή βελόνα υπό καθοδήγηση EUS (λεπτή βελόνα με καθοδήγηση ενδοσκοπικού υπερηχογραφήματος).αναρρόφηση/βιοψία με βελόνα, EUS-FNA/FNB), βιοψία βλεννογονικής τομής (βιοψία με υποβοήθηση βλεννογονικής τομής, MIAB), κ.λπ. διενεργούν δειγματοληψία βιοψίας για προεγχειρητική παθολογοανατομική αξιολόγηση. Λόγω των περιορισμών της EUS-FNA και του επακόλουθου αντίκτυπου στην ενδοσκοπική εκτομή, για όσους είναι επιλέξιμοι για ενδοσκοπική χειρουργική επέμβαση, με την προϋπόθεση ότι θα διασφαλιστεί ότι ο όγκος μπορεί να αφαιρεθεί πλήρως, οι μονάδες με ώριμη τεχνολογία ενδοσκοπικής θεραπείας μπορούν να αντιμετωπιστούν από έμπειρους ενδοσκόπους. Ο ενδοσκόπος εκτελεί ενδοσκοπική εκτομή απευθείας χωρίς να λάβει προεγχειρητική παθολογική διάγνωση.

Οποιαδήποτε μέθοδος λήψης παθολογικών δειγμάτων πριν από τη χειρουργική επέμβαση είναι επεμβατική και θα προκαλέσει βλάβη στον βλεννογόνο ή θα προκαλέσει προσκόλληση στον υποβλεννογόνιο ιστό, αυξάνοντας έτσι τη δυσκολία της χειρουργικής επέμβασης και πιθανώς αυξάνοντας τους κινδύνους αιμορραγίας, διάτρησης.αναλογία και διασπορά του όγκου. Επομένως, η προεγχειρητική βιοψία δεν είναι απαραίτητα απαραίτητη. Απαραίτητη, ειδικά για SMT που μπορούν να διαγνωστούν με συμβατική ενδοσκόπηση σε συνδυασμό με υπερηχογράφημα, όπως λιπώματα, κύστεις και έκτοπο πάγκρεας, δεν απαιτείται δειγματοληψία ιστού.

2. Ενδοσκοπική θεραπεία SMTnt

(1)Αρχές θεραπείας

Οι βλάβες που δεν έχουν μετάσταση στους λεμφαδένες ή έχουν πολύ χαμηλό κίνδυνο μετάστασης στους λεμφαδένες, μπορούν να αφαιρεθούν πλήρως με ενδοσκοπικές τεχνικές και έχουν χαμηλό κίνδυνο υπολειμματικής εμφάνισης και υποτροπής, είναι κατάλληλες για ενδοσκοπική εκτομή εάν είναι απαραίτητη η θεραπεία. Η πλήρης αφαίρεση του όγκου ελαχιστοποιεί τον υπολειμματικό όγκο και τον κίνδυνο υποτροπής.Κατά την ενδοσκοπική εκτομή θα πρέπει να ακολουθείται η αρχή της θεραπείας χωρίς όγκο και η ακεραιότητα της κάψας του όγκου θα πρέπει να διασφαλίζεται κατά την εκτομή.

(2) Ενδείξεις

i. Όγκοι με κακοήθη πιθανότητα για τους οποίους υπάρχει υποψία από προεγχειρητική εξέταση ή επιβεβαιώνεται από βιοψία, ειδικά εκείνοι που είναι ύποπτοι για γαστρεντερικόΟ ST με προεγχειρητική αξιολόγηση μήκους όγκου ≤2cm και χαμηλό κίνδυνο υποτροπής και μετάστασης, και με δυνατότητα πλήρους εκτομής, μπορεί να αφαιρεθεί ενδοσκοπικά. Για όγκους με μεγάλη διάμετρο. Για ύποπτο GIST χαμηλού κινδύνου >2cm, εάν η λεμφαδένας ή η απομακρυσμένη μετάσταση έχει αποκλειστεί από την προεγχειρητική αξιολόγηση, με την προϋπόθεση ότι ο όγκος μπορεί να αφαιρεθεί πλήρως, η ενδοσκοπική χειρουργική επέμβαση μπορεί να πραγματοποιηθεί από έμπειρους ενδοσκόπους σε μονάδα με ώριμη τεχνολογία ενδοσκοπικής θεραπείας.

ii. Συμπτωματική (π.χ. αιμορραγία, απόφραξη) SMT.

iii. Ασθενείς των οποίων οι όγκοι είναι ύποπτοι ως καλοήθεις μέσω προεγχειρητικής εξέτασης ή επιβεβαιωμένοι από παθολογία, αλλά δεν μπορούν να παρακολουθούνται τακτικά ή των οποίων οι όγκοι μεγεθύνονται σε σύντομο χρονικό διάστημα κατά την περίοδο παρακολούθησης και οι οποίοι έχουν έντονη επιθυμίαε για ενδοσκοπική θεραπεία.

(3) Αντενδείξεις

i. Προσδιορίστε τις βλάβες που με έχουνγασταζώνεται σε λεμφαδένες ή σε απομακρυσμένες θέσεις.

ii. Για κάποια SMT με καθαρή λέμφοnodeή απομακρυσμένες μεταστάσεις, απαιτείται μαζική βιοψία για τη λήψη παθολογίας, η οποία μπορεί να θεωρηθεί ως σχετική αντένδειξη.

iii. Μετά από λεπτομερή προεγχειρητικό έλεγχοΚατά την αξιολόγηση, διαπιστώνεται ότι η γενική κατάσταση είναι κακή και η ενδοσκοπική χειρουργική επέμβαση δεν είναι δυνατή.

Οι καλοήθεις αλλοιώσεις όπως το λίπωμα και το έκτοπο πάγκρεας γενικά δεν προκαλούν συμπτώματα όπως πόνο, αιμορραγία και απόφραξη. Όταν το SΗ μυελογενής μυελοπάθεια (ΜΜ) εκδηλώνεται ως διάβρωση, έλκος ή αυξάνεται ταχέως σε σύντομο χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η πιθανότητα να πρόκειται για κακοήθη βλάβη.

(4) Επιλογή μεθόδου εκτομήςd

Ενδοσκοπική εκτομή με βρόχο: ΓιαΗ SMT που είναι σχετικά επιφανειακή, προεξέχει μέσα στην κοιλότητα όπως προσδιορίζεται από τις προεγχειρητικές εξετάσεις EUS και CT, και μπορεί να αφαιρεθεί πλήρως ταυτόχρονα με βρόχο. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ενδοσκοπική εκτομή με βρόχο.

Εγχώριες και ξένες μελέτες έχουν επιβεβαιώσει ότι είναι ασφαλές και αποτελεσματικό σε επιφανειακή SMT <2cm, με κίνδυνο αιμορραγίας 4% έως 13% και διάτρηση.κίνδυνος από 2% έως 70%.

Ενδοσκοπική υποβλεννογονική εκσκαφή, ESE: Για υποβλεννογονικές τομογραφίες με μεγάλη διάμετρο ≥2 cm ή εάν προεγχειρητικές απεικονιστικές εξετάσεις όπως ο υπερηχογράφος και η αξονική τομογραφία επιβεβαιώνουν τηνστο σημείο που ο όγκος προεξέχει στην κοιλότητα, η ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ESE) είναι εφικτή για ενδοσκοπική εκτομή sleeve κρίσιμων SMT.

Το ESE ακολουθεί τις τεχνικές συνήθειες τουενδοσκοπική υποβλεννογονική ανατομή (ESD) και ενδοσκοπική βλεννογονεκτομή, και χρησιμοποιεί συνήθως μια κυκλική τομή "flip-top" γύρω από τον όγκο για να αφαιρέσει τον βλεννογόνο που καλύπτει το SMT και να αποκαλύψει πλήρως τον όγκο, για να επιτευχθεί ο σκοπός της διατήρησης της ακεραιότητας του όγκου, της βελτίωσης της ριζικότητας της χειρουργικής επέμβασης και της μείωσης των διεγχειρητικών επιπλοκών. Για όγκους ≤1,5 ​​cm, μπορεί να επιτευχθεί ποσοστό πλήρους εκτομής 100%.

Ενδοσκοπική εκτομή υποβλεννογόνιων σηράγγωνιόν, STER: Για SMT που προέρχεται από τον μυϊκό ιστό του οισοφάγου, την πύλη, την ελάσσονα καμπυλότητα του γαστρικού σώματος, το γαστρικό άντρο και το ορθό, τα οποία είναι εύκολο να δημιουργηθούν σήραγγες και η εγκάρσια διάμετρος είναι ≤ 3,5 cm, το STER μπορεί να είναι η προτιμώμενη μέθοδος θεραπείας.

Το STER είναι μια νέα τεχνολογία που αναπτύχθηκε με βάση την περιστοματική ενδοσκοπική οισοφαγική σφιγκτηροτομή (POEM) και αποτελεί επέκταση της τεχνολογίας ESD.ονολογία. Το ποσοστό en bloc εκτομής STER για θεραπεία SMT φτάνει το 84,9% έως 97,59%.

Ενδοσκοπική εκτομή πλήρους πάχουςιόν, EFTR: Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για SMT όπου είναι δύσκολο να δημιουργηθεί σήραγγα ή όπου η μέγιστη εγκάρσια διάμετρος του όγκου είναι ≥3,5 cm και δεν είναι κατάλληλη για STER. Εάν ο όγκος προεξέχει κάτω από την ιώδη μεμβράνη ή αναπτύσσεται έξω από το τμήμα της κοιλότητας και διαπιστωθεί ότι ο όγκος είναι σφιχτά προσκολλημένος στον ορογόνο χιτώνα κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης και δεν μπορεί να διαχωριστεί, μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Η EFTR εκτελεί ενδοσκοπική θεραπεία.

Σωστή συρραφή της διάτρησηςΗ θέση μετά την EFTR είναι το κλειδί για την επιτυχία της EFTR. Προκειμένου να εκτιμηθεί με ακρίβεια ο κίνδυνος υποτροπής του όγκου και να μειωθεί ο κίνδυνος διασποράς του, δεν συνιστάται η κοπή και η αφαίρεση του δείγματος του όγκου που έχει αφαιρεθεί κατά τη διάρκεια της EFTR. Εάν είναι απαραίτητο να αφαιρεθεί ο όγκος σε κομμάτια, η διάτρηση πρέπει πρώτα να επισκευαστεί για να μειωθεί ο κίνδυνος σποράς και εξάπλωσης του όγκου. Ορισμένες μέθοδοι συρραφής περιλαμβάνουν: ράμμα με μεταλλικό κλιπ, ράμμα με κλιπ αναρρόφησης, τεχνική συρραφής επιπλόου, μέθοδο "συρραφής τσάντας" με νάιλον σχοινί σε συνδυασμό με μεταλλικό κλιπ, σύστημα κλεισίματος με μεταλλικό κλιπ με τσουγκράνα (πάνω από το κλιπ του ενδοσκοπίου, OTSC), ράμμα OverStitch και άλλες νέες τεχνολογίες για την αποκατάσταση γαστρεντερικών τραυματισμών και την αντιμετώπιση αιμορραγίας κ.λπ.

(5) Μετεγχειρητικές επιπλοκές

Διεγχειρητική αιμορραγία: Αιμορραγία που προκαλεί μείωση της αιμοσφαιρίνης του ασθενούς κατά περισσότερο από 20 g/L.
Για την πρόληψη μαζικής ενδοεγχειρητικής αιμορραγίας,Κατά τη διάρκεια της επέμβασης θα πρέπει να πραγματοποιείται επαρκής υποβλεννογόνια ένεση για την αποκάλυψη μεγαλύτερων αιμοφόρων αγγείων και τη διευκόλυνση της ηλεκτροπηξίας για τη διακοπή της αιμορραγίας. Η διεγχειρητική αιμορραγία μπορεί να αντιμετωπιστεί με διάφορα μαχαίρια τομής, αιμοστατικές λαβίδες ή μεταλλικά κλιπς, καθώς και με προληπτική αιμόσταση των εκτεθειμένων αιμοφόρων αγγείων που εντοπίζονται κατά τη διαδικασία της ανατομής.

Μετεγχειρητική αιμορραγία: Η μετεγχειρητική αιμορραγία εκδηλώνεται ως έμετος με αίμα, μέλαινα ή αίμα στα κόπρανα. Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να εμφανιστεί αιμορραγικό σοκ. Εμφανίζεται κυρίως εντός 1 εβδομάδας μετά την επέμβαση, αλλά μπορεί επίσης να εμφανιστεί 2 έως 4 εβδομάδες μετά την επέμβαση.

Η μετεγχειρητική αιμορραγία συχνά σχετίζεται μεπαράγοντες όπως ο κακός μετεγχειρητικός έλεγχος της αρτηριακής πίεσης και η διάβρωση των υπολειμματικών αιμοφόρων αγγείων από το γαστρικό οξύ. Επιπλέον, η μετεγχειρητική αιμορραγία σχετίζεται επίσης με την εντόπιση της νόσου και είναι πιο συχνή στο γαστρικό άντρο και στο κάτω ορθό.

Καθυστερημένη διάτρηση: Συνήθως εκδηλώνεται ως κοιλιακή διάταση, επιδεινούμενο κοιλιακό άλγος, σημεία περιτονίτιδας, πυρετό και η απεικονιστική εξέταση δείχνει συσσώρευση αερίων ή αυξημένη συσσώρευση αερίων σε σύγκριση με πριν.

Σχετίζεται κυρίως με παράγοντες όπως η κακή συρραφή των τραυμάτων, η υπερβολική ηλεκτροπηξία, το να ξυπνάς πολύ νωρίς για να κινείσαι, το να τρως πολύ γρήγορα, ο κακός έλεγχος του σακχάρου στο αίμα και η διάβρωση των τραυμάτων από το γαστρικό οξύ. α. Εάν το τραύμα είναι μεγάλο ή βαθύ ή έχει σχισμήΣε περίπτωση αλλαγών που μοιάζουν με σαφείς, ο χρόνος ανάπαυσης στο κρεβάτι και ο χρόνος νηστείας θα πρέπει να παρατείνονται κατάλληλα και η γαστρεντερική αποσυμπίεση θα πρέπει να πραγματοποιείται μετά την επέμβαση (οι ασθενείς μετά από χειρουργική επέμβαση στο κατώτερο γαστρεντερικό σωλήνα θα πρέπει να έχουν παροχέτευση του πρωκτού). β. Οι διαβητικοί ασθενείς θα πρέπει να ελέγχουν αυστηρά το σάκχαρό τους στο αίμα. Σε όσους έχουν μικρές διατρήσεις και ήπιες θωρακικές και κοιλιακές λοιμώξεις θα πρέπει να χορηγούνται θεραπείες όπως νηστεία, αντιλοιμώξεις και καταστολή οξέος. γ. Σε όσους έχουν έκκριση υγρού, μπορεί να γίνει κλειστή παροχέτευση θώρακα και κοιλιακή παρακέντηση. Θα πρέπει να τοποθετούνται σωλήνες για τη διατήρηση της ομαλής παροχέτευσης. δ. Εάν η λοίμωξη δεν μπορεί να εντοπιστεί μετά από συντηρητική θεραπεία ή συνδυάζεται με σοβαρή θωρακοκοιλιακή λοίμωξη, θα πρέπει να πραγματοποιείται χειρουργική λαπαροσκόπηση το συντομότερο δυνατό και να πραγματοποιείται αποκατάσταση της διάτρησης και κοιλιακή παροχέτευση.

Επιπλοκές που σχετίζονται με αέρια: Συμπεριλαμβανομένης της υποδόριας ρινίτιδαςνεογνικό εμφύσημα, πνευμομεσοθωράκιο, πνευμοθώρακας και πνευμοπεριτόναιο.

Διεγχειρητικό υποδόριο εμφύσημα (εμφανίζεται ως εμφύσημα στο πρόσωπο, τον λαιμό, το θωρακικό τοίχωμα και το όσχεο) και πνευμοφύσημα του μεσοθωρακίου (s(πρήξιμο της επιγλωττίδας που μπορεί να εντοπιστεί κατά τη γαστροσκόπηση) συνήθως δεν απαιτούν ειδική θεραπεία και το εμφύσημα γενικά υποχωρεί από μόνο του.

Εμφανίζεται σοβαρός πνευμοθώρακαςκατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης [η πίεση των αεραγωγών υπερβαίνει τα 20 mmHg κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης]

(1mmHg=0,133kPa), SpO2<90%, επιβεβαιωμένο με επείγουσα ακτινογραφία θώρακος στο κρεβάτι], η χειρουργική επέμβαση μπορεί συχνά να συνεχιστεί μετά από κλειστή θωρακική τομογραφίαηλικία.

Για ασθενείς με εμφανές πνευμοπεριτόναιο κατά τη διάρκεια της επέμβασης, χρησιμοποιήστε βελόνα πνευμοπεριτοναίου για να παρακεντήσετε το σημείο McFarland.στη δεξιά κάτω κοιλιακή χώρα για να ξεφουσκώσετε τον αέρα και αφήστε τη βελόνα παρακέντησης στη θέση της μέχρι το τέλος της επέμβασης και, στη συνέχεια, αφαιρέστε την αφού βεβαιωθείτε ότι δεν εκλύεται εμφανές αέριο.

Γαστρεντερικό συρίγγιο: Το πεπτικό υγρό που προκαλείται από ενδοσκοπική χειρουργική επέμβαση ρέει στο στήθος ή την κοιλιακή κοιλότητα μέσω μιας διαρροής.
Τα οισοφαγικά μεσοθωρακικά συρίγγια και τα οισοφαγοθωρακικά συρίγγια είναι συχνά. Μόλις εμφανιστεί ένα συρίγγιο, εκτελέστε κλειστή παροχέτευση θώρακα για να διατηρήσετεσε ομαλή αποστράγγιση και να παρέχουν επαρκή θρεπτική υποστήριξη. Εάν είναι απαραίτητο, μπορούν να χρησιμοποιηθούν μεταλλικά κλιπ και διάφορες συσκευές κλεισίματος ή μπορεί να ανακυκλωθεί ολόκληρο το κάλυμμα. Χρησιμοποιούνται στεντ και άλλες μέθοδοι για την απόφραξη τουσυρίγγιο. Οι σοβαρές περιπτώσεις απαιτούν άμεση χειρουργική επέμβαση.

3. Μετεγχειρητική διαχείριση (fπαρακολούθηση)

(1) Καλοήθεις αλλοιώσεις:Παθολογίαυποδηλώνει ότι οι καλοήθεις αλλοιώσεις όπως το λίπωμα και το λειομύωμα δεν απαιτούν υποχρεωτική τακτική παρακολούθηση.

(2) SMT χωρίς κακόβουλο περιεχόμενοδυναμικό μυρμηγκιών:Για παράδειγμα, για ορθικούς νευροδιαβιβαστές 2 cm και GIST μεσαίου και υψηλού κινδύνου, θα πρέπει να πραγματοποιείται πλήρης σταδιοποίηση και θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη η πιθανότητα επιπρόσθετων θεραπειών (χειρουργική επέμβαση, χημειοακτινοθεραπεία, στοχευμένη θεραπεία). Η διαμόρφωση του σχεδίου θα πρέπει να βασίζεται σε διεπιστημονική συμβουλευτική και σε ατομική βάση.

(3) Χαμηλό δυναμικό κακοήθειας SMT:Για παράδειγμα, οι GIST χαμηλού κινδύνου πρέπει να αξιολογούνται με υπερηχογράφημα ή απεικόνιση κάθε 6 έως 12 μήνες μετά τη θεραπεία και στη συνέχεια να αντιμετωπίζονται σύμφωνα με τις κλινικές οδηγίες.

(4) SMT με μέτριο και υψηλό κακόηθες δυναμικό:Εάν η μετεγχειρητική παθολογία επιβεβαιώσει γαστρικό NET τύπου 3, NET παχέος εντέρου με μήκος >2 cm και GIST μεσαίου και υψηλού κινδύνου, θα πρέπει να πραγματοποιηθεί πλήρης σταδιοποίηση και θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη η χορήγηση πρόσθετων θεραπειών (χειρουργική επέμβαση, χημειοακτινοθεραπεία, στοχευμένη θεραπεία). Η διαμόρφωση του σχεδίου θα πρέπει να βασίζεται σε[σχετικά με εμάς 0118.docx]διεπιστημονική συμβουλευτική και σε ατομική βάση.